A note on the bright side (in view of the Weekend)

Chi! Chi! Chi! Le! Le! Le!

Νομίζω την τελευταία φορά που έκλαψα έτσι στην τηλεόραση ήταν με το αεροπορικό της Ήλιος. Ούτε συγγενείς μου να ήταν οι άνθρωποι.

Παρακολουθούσα χτες με αγωνία τους ανθρώπους που εφκαίναν ένας ένας στην επιφάνεια και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι άντεξαν τόσο καιρό στα έγκατα της γης. Ήταν νομίζω ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα θαύματα που είδα στη ζωή μου. Φαντάστηκα πόσο δεμένη θα ήταν η ομάδα μεταξύ της, πόσο καλά τους οργάνωσε ο επικεφαλής τους, πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά έδρασαν οι διασώστες! Και ποτέ δεν θα μάθουμε πραγματικά τι τράβηξαν εκεί κάτω....

Ο πρόεδρος τους ήταν εκεί από την αρχή ως το τέλος!!!! (no further comment on that)

Welcome back guys! Ελπίζω να το ξεπεράσετε το συντομότερο δυνατό!

Πότε αλλάζει η ώρα;;

Όσο και να μου γυρίζει πάλε θα αλλάξει η ώρα. Κι επειδή ποτέ δεν θυμάμαι αν το φθινόπωρο η ώρα πάει μπροστά ή πίσω, ρώτησα έναν αγγλόφωνο φίλο μου που μου έδωσε το εξής αγγλικό τιπ:

(υπόψη ότι spring=άνοιξη και fall=φθινόπωρο)

Πολύ απλά θα θυμάσαι τις εκφράσεις "spring forward" και "fall back". Δηλαδή την άνοιξη η ώρα πάει μπροστά, και το φθινόπωρο πίσω. Τυχαίο; Δεν νομίζω :P

Η Μαρία δεν είναι αδελφή μου

Ανακοίνωση στην εφημερίδα "Πολίτης" 8/10/2010

Η τεχνολογία σκοτώνει τον έρωτα;

Εχτές έβλεπα τους Roxette στο ΡΙΚ2 που τραγουδούσαν το Spending My Time, κι έπαθα ένα μικρό σοκ. Θυμήθηκα τα νιάτα μου, θυμήθηκα που ήμουν αιωνίως ερωτευμένη, θυμήθηκα που το άκουγα και το τραγουδούσα με πάθος και ήθελα κι εγώ να έχω answering machine ("..I try to call but I don't know what to tell you I leave a kiss on your answering machine.."). Και ο συνειρμός πήγε ως εξής:

- Μα τι επιτυχία είχαν οι roxette ρε παιδί μου, μάνα μου ρε τι καλοί που ήταν. Η κοπέλα νομίζω αρώστησε μετά, άραγε τωρά εν καλά;

- Τότε που ήμουν μιτσιά και άκουα roxette δεν υπήρχε τρόπος να επικοινωνήσω με τον εκάστοτε έρωτα και έπρεπε να περιμένω μέρες ώσπου να τον ξαναδώ! (όχι δεν είχα τηλέφωνο στο δωμάτιο μου στα 13 μου, ούτε τηλεφωνούσα απ'το σαλόνι για να μεν με ακούσει ο παπάς μου) Και άγχος η ομάδα!!! Να ονειροπολώ και να κάμνω σενάρια με το νου μου, να γράφω στο ημερολόγιο στίχους...

- Στις σπουδές που ερωτεύτηκα κάποιον Ιταλό, επήα και έπιασα αμέσως κινητό για να μπορούμε να επικοινωνούμε συνέχεια. Και έτσι οι διαδικασίες έγιναν συνοπτικές μέσω κινητού (δεν υπήρχαν από την αρχή τα SMS): "Oh hi! I like you! -I like you too!" Tην επομένη (που λέει ο λόγος): "Hey sorry, I already have a girlfriend - Oh ok then, screw you."

- Σήμερα έχω BlackBerry messenger και Skype. Μέσα σε μερικά λεπτά, έχω αναλύσει όλες τις πτυχές της σχέσης, έχω συζητήσει με όλους μου τους φίλους στο εξωτερικό τεκμηριώνοντας με φωτογραφίες, βίντεο, email και έχω βγάλει πόρισμα. Με τον εκάστοτε έρωτα δε, δεν μένει τίποτα αναπάντητο, αφού σε κλάσματα δευτερολέπτων έχουμε πει αυτά που θέλουμε.

Και διερωτώμαι: Μήπως όλη αυτή η τεχνολογία έχει σκοτώσει την αγωνία που νιώθαμε παλιά, το ρομαντισμό, την ειλικρίνεια (άλλο να βλέπεις τον άλλο αυτοπροσώπως και άλλο να βλέπεις smileys και καρδούλες χωρίς να βλέπεις το ύφος του άλλου).

Oh well....στην ηλικία μας και με τα σημερινά δεδομένα της κοινωνίας, δεν νομίζω καν να έχουμε το χρόνο να αγωνιούμε για τους έρωτες. Ούτε μπορώ να φανταστώ πώς το χειρίζονται οι σημερινές μικρές που έχουν το χρόνο, βλ. 'TEXTING' &...'SEXTING'! by faousa...

Και σας αφήνω με το Spending my time